Η Γυναικολογική Ουρολογία είναι ένας σχετικά καινούργιος κλάδος της ουρολογίας, που ασχολείται κατά κύριο λόγο με την πρόπτωση πυελικών οργάνων και την ακράτεια ούρων. Οι δυο αυτές παθολογικές καταστάσεις συχνά συνυπάρχουν στην ίδια γυναίκα.

Η Πρόπτωση πυελικών οργάνων είναι η προεκβολή ενός ή περισσοτέρων πυελικών δομών (μήτρα, ουροδόχος κύστη, έντερο) μέσα στον κόλπο και, σε μερικές περιπτώσεις, έξω από το άνοιγμα του κόλπου. Ο κόλπος περιβάλλεται από ένα σύνολο πυελικών δομών. Το ορθό βρίσκεται κάτω από τον κόλπο, η ουροδόχος κύστη πάνω από αυτόν, ενώ η μήτρα, το έντερο και τα υπόλοιπα κοιλιακά όργανα βρίσκονται πίσω του. Όταν η στήριξη ανάμεσα σε μία από αυτές τις δομές και τον κόλπο εξασθενεί, μπορεί να παρουσιαστεί πρόπτωση. Στους παράγοντες κινδύνου για κάθε είδους πρόπτωση περιλαμβάνονται ο τοκετός, άλλα πυελικά τραύματα και η διαδικασία του γήρατος. Στα συμπτώματα ανήκουν η πίεση στην πύελο ή μια αίσθηση πληρότητας της πυέλου, ή η εντύπωση ότι κάτι «πέφτει έξω» από τον κόλπο.
Η διάγνωση του συγκεκριμένου τύπου πρόπτωσης απαιτεί προσεκτική εξέταση της πυέλου. Είναι πολύ δύσκολο για τις ασθενείς να διαφοροποιηθούν εξαιτίας των ομοιοτήτων στα συμπτώματα και στην εμφάνιση των διαφόρων τύπων πρόπτωσης. Υπάρχουν πολλές δυνατότητες θεραπείας και εξαρτώνται από τις επιθυμίες της ασθενούς, το βαθμό δυσφορίας και την ιατρική γνωμάτευση. Οι δυνατότητες είναι οι εξής: απλή παρακολούθηση, ορμονική υποκατάσταση με οιστρογόνα (ενισχύει τα τοιχώματα του κόλπου), πεσσοί (όργανα που τοποθετούνται μέσα στον κόλπο για να εμποδίσουν την πρόπτωση), και διάφορες κολπικές ή λαπαροσκοπικές διορθωτικές διαδικασίες.

Η Παιδιατρική Ουρολογία περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα παθήσεων, οι οποίες διαχωρίζονται σε συγγενείς και επίκτητες. Τις συχνότερες και κλινικά σημαντικότερες από αυτές θα θίξουμε ακροθιγώς παρακάτω.
ΦΙΜΩΣΗ. Στο τέλος του πρώτου έτους η αποκάλυψη της βαλάνου είναι εφικτή μόνο στο 50% των αγοριών. Η φίμωση είναι είτε πρωτοπαθής (φυσιολογική) χωρίς ουλές, είτε δευτεροπαθής (παθολογική) ως αποτέλεσμα ανάπτυξης ουλώδους ιστού λόγω φλεγμονώδων καταστάσεων, όπως η ξηρωτική βαλανίτιδα. Η φίμωση πρέπει να διαχωρίζεται από την φυσιολογική σύμφυση της πόσθης στη βάλανο. Η θεραπεία της στα παιδιά εξαρτάται από τις προτιμήσεις των γονέων και μπορεί να είναι είτε πλαστική, είτε ριζική περιτομή μετά τη συμπλήρωση του δεύτερου έτους της ηλικίας. Η περιτομή σε παιδική ηλικία δεν πρέπει να συστήνεται όταν δεν υπάρχει ιατρικός λόγος. Η δευτεροπαθής φίμωση είναι απόλυτη ένδειξη για περιτομή.

ΚΡΥΨΟΡΧΙΑ. Σε ηλικία ενός έτους, 1% των τελειόμηνων αγοριών παρουσιάζει αυτήν την πολύ συχνή συγγενή ανωμαλία.Η κλινική αντιμετώπιση καθορίζεται από το εάν οι όρχεις είναι ψηλαφητοί ή όχι. Η φυσική εξέταση είναι η μόνη μέθοδος για το διαχωρισμό των ψηλαφητών από τους μη ψηλαφητούς όρχεις. Όσον αφορά τη θεραπευτική προσέγγιση, η χειρουργική αποκατάσταση διαδραματίζει τον κύριο ρόλο. Γενικότερα, η κρυψορχία αξίζει ιδιαίτερης προσοχής από τους γονείς. Αγόρια με μονήρη κρυψορχία παρουσιάζουν συχνότερα επηρεασμένο σπέρμα, αλλά πετυχαίνουν τα ίδια ποσοστά πατρότητας. Επίσης έχουν 20 φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν καρκίνο του όρχεως, ανεξάρτητα από τη θεραπευτική προσέγγιση. Η πρώιμη ορχεοπηξία μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης κακοήθειας και γι’ αυτό πρέπει να πραγματοποιείται σε ηλικία 12-18 μηνών. 

ΥΠΟΣΠΑΔΙΑΣ. Περιλαμβάνει την ύπαρξη έκτοπου ουρηθρικού στομίου. Κατηγοριοποιείται σε: Άπω ή πρόσθιο, μέσο και εγγύ ή οπίσθιο υποσπαδία. Η διάγνωση πρέπει να γίνεται στη γέννηση, ενώ περιλαμβάνει και τον έλεγ-χο ύπαρξης άλλων ανωμαλιών (π.χ. κρυψορχία, υδροκήλη). Η ηλικία για αποκατάσταση του υποσπαδία είναι 6-18 μήνες. Στον οπίσθιο, ιδίως, υποσπαδία μπορεί να επιτευχθεί εξαιρετικό λειτουργικό και αισθητικό αποτέλεσμα.